Oprac. dr n. med. Agata SEBASTIAN

Czynniki warunkujące dobrą odpowiedź kliniczną u chorych z toczniem rumieniowatym układowym, leczonych belimumabem

W badaniach klinicznych BLISS-52 oraz BLISS-72 porównywano skuteczność belimumabu podawanego dożylnie w dawce 1 i 10 mg na kg/masy ciała oraz placebo u chorych z aktywnym toczniem rumieniowatym układowym (TRU). Chorzy otrzymali lek w dniu 0, 14 i 28 oraz później co 28 kolejnych dni do tygodnia 48 (BLISS-52) lub 72 (BLISS-76). Do badania włączono 1684 chorych z TRU. Przed rozpoczęciem terapii wysoką aktywność TRU wyrażoną za pomocą skali SELENA-SLEDAI ≥ 10  punktów (Safty Of Estrogens In Lupus Erythematosus National Assessment-Systemic Lupus Erythematosus Disease Activity Index) stwierdzono u 52% chorych, glikortykosteroidy stosowało 86% chorych, a przeciwciała anty-dsDNA były obecne u 69% pacjentów. Na zakończenie analizy stwierdzono, że belimumab okazał się szczególnie korzystny, jeśli był zastosowany u chorych z wysoką aktywnością choroby podstawowej na początku terapii, z obecnością przeciwciał anty-dsDNA, hipokomplementemią oraz tych, którzy wymagali w leczeniu zastosowania glikortykosteroidów. Ponadto wykazano większą efektywność leku w dawce 10 mg/kg masy ciała niż 1 mg/kg masy ciała u chorych z wysoką aktywnością choroby, hipokomplementemią oraz obecnością przeciwciał anty-dsDNA.

 van Vollenhoven R.F. i wsp. Belimumab in the treatment of systemic lupus erythematosus: high disease activity predictors of response. Ann Rheum Dis 2012 Aug; 7 1(8): 1343–1349.